Türk Dili Üzerine Düşünceler - I

Dil, bir milletin kültürel değerlerinin başında gelir. Dil, duygu ve düşünce aktarımında en büyük araçtır. Bu sebeplerdir ki; insan topluluklarını bir yığın olmaktan çıkararak, bir “millet” haline getirir.

Türklerin göç etmeleri ile birlikte Türk dili de gerek kültürel, gerek sosyal, gerekse iktisadi alanda birçok milletle alış-veriş içinde olmuştur. Birçok dile kelimeler hediye etmiş ve birçok dilden kelimeler almıştır. O kelimeleri de kendine özgü misafirperverliğiyle kabul edip Türkçeleştirmiştir.

Birkaç örnek verecek olursak; “köşe” kelimesinden başlayabiliriz.
“Köşe” kelimesi Türk diline Farsçadan gelmiştir ve kelimenin asıl şekli “gûşe”dir.
Bu necip milletin mensupları da “gûşe” kelimesini kendi boğaz yapılarına göre değiştirmiş ve “köşe” şeklinde telâffuz etmiştir. Kelimeyi değiştirmekle kalmayıp bu kelimeye birtakım kelimeler ekleyerek yeni söz öbekleri oluşturmuştur. Misal; çocuklarımızın bir oyununa ad olan: “köşe kapmak”, genelde babalarımızın veya önemli konuklarımızın oturduğu “başköşe”, ve çoğunlukla sevgililerin buluştukları ve ayrıldıkları “köşe baş”ları…

İkinci bir örnek ise akıl kelimesi olabilir.
“Akıl” dilimize Arapçadan gelmiştir.
Bizler bu kelimeyi de en güzel şekilde ağırlamış, deyimlerimiz ve atasözlerimiz arasında yer vermişizdir.
Örneğin; “akıl almak”, “akıl dağıtmak”, “akıl hocası”, “akıl sır ermez”, “akıl yaşta değil baştadır”, “akıl kârı” gibi…

Şimdi “köşe” ve “akıl” kelimelerinin Türkçe olmadığı gafletine düşüp bu kelimeleri dilimizden çıkarmaya kalkarsak neler olur, düşünebiliyor musunuz?
Bu kelimeler başka dillerden Türk diline gelmiş, Türk dili de bağrına basmış, buyur etmiştir.
Bu kelimeler artık Türkçe’ dir.

Öztürkçecilik adı altında “köşe”, “akıl” ve bunlar gibi birçok kelimeyi unutmaya ve unutturmaya çabalamak beyhûdedir azizim.


Yeni Meydan Gazetesi, 15 Aralık 2008